Turystyczne Forum Wiedzy

wakacje nad morzem w Polsce

 

Charzykowy

30 wrzesień 2011r.

Znają dobrze tę miejscowość nad Jeziorem Charzykowskim (d Lukomie) wodniacy, a także miłośnicy sportu bojerowego oraz letnicy i rozmiłowani w wędrówkach po ziemi kaszubskiej turyści O jej istnieniu w średniowieczu informuje dokument krzyżacki z 1437 r., w którym wymieniona jest jako Muskendorfi, czyli zapewne wieś należąca do Miszki lub Mieszka. W 1565 r. nosi nazwę Charzikowo, a w 1652 r. Charzykowy pochodzącą od nazwy osobowej Charzyk. W XVI i XVII w. były Charzykowy wsią królewską, zamieszkaną przez zagrodników i później przez rybaków. Egzystowało w niej dwu karczmarzy i młynarz, którego młyn o 2 kołach stał obok istniejącego stawku nad rzeką Małą, gdzie ostatnio czynny byt młyn foluszowy Zacisze.


Chojnice

01 październik 2011r.

Daleko w głąb czasu sięgają dzieje Chojnic, dziś bardzo żywotnego i rozwijającego się miasta w południowo-zachodniej części Pomorza Gdańskiego. Jego szacowną przeszłość dokumentują pozostałości po grodzie wczesnośredniowiecznym, datowanym na przełom XI/XII w. Odkryto je przed wojną na terenie sąsiadującym z kościołem pojezuickim. Wysuwane jest przypuszczenie, iż istniała w Chojnicach wcześniejsza warownia, wzniesiona przez prasłowiańską ludność kultury wschodniopomorskiej, żyjącą w latach 650-100 p.n.e. O pobycie tej ludności na obszarach Pomorza Gdańskiego mówią popielnice, m in. twarzowe, ustawiane w obudowaniach z płyt kamiennych, czyli tzw. grobach skrzynkowych.


Dworek w Salinie

12 wrzesień 2011r.

Około 30 km na pn. zach. od Wejherowa, pośród wysoczyzny morenowej, nad malowniczym Jeziorem Salińskim leży niewielka wioska i PGR Salino. Okoto 200 m od brzegu widać na jeziorze zadrzewioną wysepkę, z którą wiążą się najstarsze, prawie nieznane dzieje osady. Stał na niej we wczesnym średniowieczu niewielki gród, za którego wałami chroniła się okoliczna ludność w czasie najazdów wroga. W 1956 r. znalazł piszący te słowa na grodzisku salińskim ponad 20 ułamków naczyń glinianych, zdobnych ornamentem bruzd poziomych lub liniami falistymi. Według ekspertyzy archeologów pochodzą one z Xl—Xli w. Zdaniem niektórych badaczy było Salino we wczesnym średniowieczu ośrodkiem krainy należącej do kasztelanii białogardzkiej, przekształconej przed 1230 r. w udzielne księstwo, należące do Racibora, brata księcia Świętopełka z Gdańska. Również w administracji kościelnej posiadało Salino rangę nadrzędnej jednostki, którą w 1268 r. zarządzał prepositus de Sawulino. Byl nim wówczas proboszcz Michał, wymieniony jako świadek w książęcym dokumencie. Od 1344 r. należała miejscowość Saulin do szpitala św. Ducha w Gdańsku. W XVI w. opanowali ją, zapewne gwałtem, Krokowscy z Krokowa.


Dwory patrycjuszy gdańskich w Oliwie

08 wrzesień 2011r.

Przy ul. Polanki w Oliwie, będącej niegdyś częścią starego traktu, biegnącego z Gdańska na Pomorze Zachodnie, pobudowali patrycjusze gdańscy w XVII—XVIlł w. stylowe pałacyki ną letnie rezydencje. Stanęły one na zalesionych zboczach Wysoczyzny Gdańskiej, a ich estetyczną oprawę stanowiły urządzone ze smakiem i starannie pielęgnowane ogrody ozdobne. Wygodne dróżki prowadziły z nich na szczyty sąsiednich wzniesień, z których roztaczał się widok na morze, tak miłe oczom kupców gdańskich żyjących z handlu zamorskiego i robiących na nim olbrzymie majątki. Przemyślni i szukający wszędzie zysków gdańszczanie zakładali obok swych dworków małe gospodarstwa rolniczo-ho-dowlane, warzywnicze i sadownicze. Nadto uzyskali od klasztoru prawo wyrębu drzew na własne potrzeby i mogli polować w cysterskich lasach na drobną zwierzynę. Wykorzystując cieki wodne, zakładali stawy rybne i urządzali pośród parków fontanny, wodospady i baseny dla złotych rybek.