Turystyczne Forum Wiedzy

wakacje nad morzem w Polsce

  [1]  2  3  4  Następna >

Bursztyn - złoto Bałtyku

01 październik 2011r.

W nazwie wsi Gleźnowo usytuowanej nad przymorskim jeziorem Bukowo pod Sławnem kryje się prastare słowiańskie miano bursztynu, posiadające postać giez, co potwierdza zapis u Pliniusza i Tacyta w formie glesum, glaesum — bursztyn. Dzisiejsza nazwa tego szlachetnego minerału wywodząca się z języka niemieckiego występuje po raz pierwszy w dokumencie z 1323 r. w formie burnsteyn (czytaj bursztejn), a w 1460 r. bursthyn, co wymawiało się bursztyn. Zapis z 1493 r. brzmi: paczyerze yedny koralowe a drugye burstynowe. a inny, łaciński, o rok późniejszy głosi: Trinum paternoster, unum coralinum et duo burstynowe, co oznacza występowanie w różańcu na przemian: jeden paciorek koralowy i dwa bursztynowe.


Bytów

02 październik 2011r.

Żaden z wytrawnych turystów zwiedzających województwo słupskie nie ominie Bytowa, miasta malowniczo położonego w kręgu wzgórz morenowych, lasów i jezior, a sławnego z posiadania okazałego zamczyska pokrzyżackiego, z którego istnieniem wiązały się w przeszłości dramatyczne dzieje tej okolicy. Bytów i ziemię bytowską, należące w początkach XIII w. do Księstwa Słupsko-Sławieńskiego włączono ok. 1217 r. lub nieco później do Pomorza Gdańskiego. Dzieła tego dokonał książę gdański Świętopełk II na wyraźne żądanie miejscowego rycerstwa, pragnącego wyzwolenia spod brutalnej okupacji duńskiej, trwającej od 1210 r. Po wygaśnięciu w 1294 r. dynastii książąt gdańskich przechodziła ziemia ta kolejno pod rządy Przemyśla II, Władysława Łokietka, w 1306 r. opanowali ją brandenburczycy, a następnie książę wołogojski Warcisław II. Władca ten odstąpił ziemię bytowską w 1321 r. niemieckiemu, nieprzyjaznemu Polsce rodowi Be-hrów, który w 1329 r. sprzedał dominium et castrum Bytów Zakonowi Krzyżackiemu. Ten umacniając pd.-zach. rubież swego państwa wybudował na przełomie XIV/XV w., w miejscu wspomnianego castrum Bytów (i może wcześniejszego grodu słowiańskiego) silną twierdzę na siedzibę prokuratora, podległego bezpośrednio w. mistrzowi w Malborku.


Centralne Muzeum Morskie

03 październik 2011r.

Polska - mimo interesujących tradycji morskich, sięgających wczesnego średniowiecza - nie posiadała do niedawna muzeum morskiego z prawdziwego zdarzenia. Przed wojną były skromne próby stworzenia wystaw o tematyce związanej z morzem i żeglugą, lecz żadne z tych, cennych wprawdzie, ale tylko amatorskich poczynań nie przerodziło się w placówkę naukową, godną miana muzeum. Pierwszą wystawkę tego rodzaju zorganizował w 1920 r. oddział PTK w Pucku. Kolejne ekspozycje powstały w Muzeum Przemysłu i Techniki w Warszawie oraz przy Szkole Morskiej w Gdyni. Niewielką wystawkę oceanograficzną urządził znany naukowiec K.K. Demel (zm. 27 IX 1978 r.) na Stacji Rybackiej w Helu. Innym, godnym zanotowania faktem były zbiory prywatne Adama Żeleńskiego z Krakowa i znacznie bogatsze, zajmujące 10 pokoi (udostępnione publiczności od 1924 r.) prywatne "Muzeum Morskie" hr. Stanisława Ledóchowskiego w Warszawie.


Dom Zarazy

22 wrzesień 2011r.

Kiedyś z zabobonnym lękiem spozierano na ten skromny budynek, stojący na skraju wioski klasztornej (dziś ul. I Armii Polskiej nr 15) i żegnając się nabożnie wspominano tragiczne wydarzenia, jakie na początku XVIII w. rozegrały się w jego wnętrzu. Teraz jedynie tablica, zawieszona przez ochroniarzy zabytków z PTTK, wygrzebuje z mroku zapomnienia stare nazwy tego obiektu i zapala ciekawość turystów, nigdy nie sytych tego, co dawne i niezwykłe. Budynek, o którym mowa, jest najstarszym domem Oliwy, zbudowanym najprawdopodobniej jeszcze w XIV w. na siedzibę wójta klasztornego, mieszczącym w swoim wnętrzu m.in. dwie cele więzienne oraz kaplicę. Jest to budowla piętrowa, wzniesiona z dużej cegły przy zastosowaniu wątku wendyjskiego. Jej ścianę wschodnią urozmaicają proste w rysunku wnęki gotyckie.


Fontanna Neptuna

12 październik 2011r.

Za zezwoleniem króla Zygmunta Starego doprowadzona została po 1536 r. woda z jeziora Jasień rurami do Gdańska. Wody dostarczał także studniom gdański Kanał Raduni, zbudowany około poł. XIV w. Tłoczona przez pompę woda doprowadzona została również do wybudowanej w 1549 r. przed Dworem Artusa fontanny znanej ze współczesnego sztychu. W1606 r. postanowiły władze miejskie w Gdańsku ufundować nową, okazalszą fontannę, której projekt opracował Abraham van den Blocke. Jemu powierzono również wykonanie części kamiennych fontanny, t.j. basenu trzonu i misy oraz cokołu dla Neptuna. Posąg boga mórz wymodelował Piotr Husen, a odlew wykonany został w 1615 r. w znanym warsztacie ludwisarskim Gerta Beningsena.


Fortyfikacje gotyckie w Gdańsku

12 październik 2011r.

Podobnie jak w całej Polsce i w innych krajach każde znaczniejsze miasto na Pomorzu Gdańskim otaczało się w średniowieczu murowanym pierścieniem fortyfikacji, do którego broniły z kolei dostępu szerokie i głębokie fosy, wypełnione z reguły wodą. Na budowę tych urządzeń militarnych łożono olbrzymie sumy i nie skąpiono największych wysiłków w postaci robocizny, gdyż na wypadek wojny zapewniały one mieszkańcom życie i wolność, pozwalały im uchronić mienie, a także zasłużyć się krajowi, gdyż walcząc na murach miasta broniło się równocześnie ojczyzny. Mamy przecież w naszych dziejach wiele przykładów mężnej obrony miast w średniowieczu, nad którymi góruje heroiczna walka mieszczan głogowskich w 1109 r., kiedy poświęciwszy swych najbliższych, przywiązanych przez zbrodniarzy niemieckich do machin oblężniczych zmusili cesarza Henryka V swoją fantastyczną obroną do upokarzającego odstąpienia od ich miasta.


Strona 1 z 4,   [1]  2  3  4  Następna >